81 π.Χ., οι Κινέζοι έλεγαν:
_Ο λαός κυβερνάται με την καλλιέργεια των πολιτικών αρετών. Όταν οδηγείται από την αρετή, μένει τίμιος. Σπρωγμένος από τη δίψα του κέρδους, διαφθείρεται.
(Αυτό είναι το εκλογικό σώμα μας)
_Όταν ο πατέρας κατέχει μια θέση στην αυλή, ο γιος θεωρεί οτι όλα του είναι επιτρεπτά. Όταν οι σύζυγοι έχουν μια θέση στην αυλή, οι γυναίκες τους θεσπίζουν τους νόμους στα σαλόνια.
(Αυτοί είναι οι πολιτικοί μας)
_Η οικονομία χρειάζεται προγραμματισμό. Και τα ζητήματα που αφορούν την οικονομία δε μπορούν να γίνουν κατανοητά, παρά μόνο από τους ειδικούς και όχι από το πλήθος.
(Αυτός είναι ο λαϊκισμός μας)
_Όταν οι ηγεμόνες ορέγονται τα πλούτη, οι αξιωματούχοι τους είναι λαίμαργοι. Όταν οι αξιωματούχοι είναι λαίμαργοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άπληστοι. Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άπληστοι, ο λαός γίνεται κλέφτης.
(Αυτή είναι η χώρα μας)
Ε.
_Ο λαός κυβερνάται με την καλλιέργεια των πολιτικών αρετών. Όταν οδηγείται από την αρετή, μένει τίμιος. Σπρωγμένος από τη δίψα του κέρδους, διαφθείρεται.
(Αυτό είναι το εκλογικό σώμα μας)
_Όταν ο πατέρας κατέχει μια θέση στην αυλή, ο γιος θεωρεί οτι όλα του είναι επιτρεπτά. Όταν οι σύζυγοι έχουν μια θέση στην αυλή, οι γυναίκες τους θεσπίζουν τους νόμους στα σαλόνια.
(Αυτοί είναι οι πολιτικοί μας)
_Η οικονομία χρειάζεται προγραμματισμό. Και τα ζητήματα που αφορούν την οικονομία δε μπορούν να γίνουν κατανοητά, παρά μόνο από τους ειδικούς και όχι από το πλήθος.
(Αυτός είναι ο λαϊκισμός μας)
_Όταν οι ηγεμόνες ορέγονται τα πλούτη, οι αξιωματούχοι τους είναι λαίμαργοι. Όταν οι αξιωματούχοι είναι λαίμαργοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άπληστοι. Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άπληστοι, ο λαός γίνεται κλέφτης.
(Αυτή είναι η χώρα μας)
Ε.
"Όταν οι αξιωματούχοι είναι λαίμαργοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άπληστοι."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ περιοριστικό αυτό... Είναι πολύ περισσότεροι οι άπληστοι και πολύ περισσότερο άπληστοι!
"Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άπληστοι, ο λαός γίνεται κλέφτης"
Διαφωνώ: δεν είναι ούτε ικανή αλλά ούτε αναγκαία συνθήκη.
["Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άπληστοι, ο λαός γίνεται κλέφτης"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφωνώ: δεν είναι ούτε ικανή αλλά ούτε αναγκαία συνθήκη.]
Αναγκαία όχι, πιθανότατα εξαρτάται από τη δομή του τότε κράτους και τίθεται ως επιχείρημα από τους Κομφουκιανούς λογίους προς το Μέγα Γραμματέα της Κίνας, σε περίοδο βαθειάς κονωνικής και οικονομικής κρίσης.
Ικανή, γιατί όχι; Δεν αποτελεί κλοπή η είσπραξη πχ. αναπηρικών συντάξεων από ανθρώπους που δεν έχουν τέτοια προβλήματα;
Ε.
Εννοώ πως "άπληστοι δημόσιοι υπάλληλοι" δε σημαίνει απαραίτητα πως ο λαός θα γίνει κλέφτης (υπάρχουν χιλιάδες άλλοι λόγοι που μετατρέπουν ευκολότερα και γρηγορότερα το λαό σε κλέφτη) ούτε η πρώτη αντίδραση του πολίτη απέναντι στον άπληστο δημόσιο υπάλληλο είναι να γίνει ο ίδιος κλέφτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιπλέον, ούτε η αντίδραση απέναντι στον άπληστο ιδιωτικό υπάλληλο ή τον άπληστο επιχειρηματία είναι η κλοπή.
Αλλά εδώ υπάρχει κι ένα chicken-egg πρόβλημα: ένας δημόσιος υπάλληλος όταν βλέπει γύρω του - πολύ κοντά του ;-) - χιλιάδες κλέφτες, πώς αντιδρά?
Και μακάρι να κατέληγε εκεί το πρόβλημα γιατί η διαφθορά των δημοσίων υπαλλήλων μπορεί πολύ εύκολα να παταχθεί. Η διαφθορά των υπολοίπων όμως?
Όχι.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνωμη αλλα η φραση αυτη των κινεζων ειναι ευφυης φιλοσοφικα αλλα υπεραπλουστευμενη κοινωνιολογικα/αιτιολογικα. Με δυο λογια τι λεει? Οτι αν Ο ηγεμων ορεγεται τα πλουτη τοτε μεσω των συνεπαγωγων της ο λαος θα γινει διεφθαρμενος. Το λεει κι ο ελληνικος λαος 'το ψαρι βρωμαει απο το κεφαλι', με λιγοτερες λεξεις και μεγαλυτερη ακριβεια. Διοτι δεν θεωρει νομοτελειακα οτι ολο το ψαρι θα βρωμισει, ουτε οτι ολο το ψαρι ειναι για πεταμα, οπως θεωρουν με το συλλογισμο τους οι κινεζοι, αλλα οτι απλα υπαρχει βρωμα. Μπορει να μην εχει βρωμισει παραπερα, μπορει παλι να πεταξεις το κεφαλι νωρις και να μαγειρεψεις το υπολοιπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτή την περίπτωση, το ψάρι διαλέγει σαπισμένο κεφάλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να καταλάβω, και είναι μόνιμη διαφωνία μου με τον Ευγένιο, για ποιο λόγο να ψέγουμε τους πολιτικούς μας ότι μας διαφθείρουν, όταν εμείς διαλέξαμε τους πιο διεφθαρμένους για να μας κυβερνήσουν.
Τη στιγμή που θα αποδεχτώ ότι ο λαός πληρώνει τα λάθη των ηγετών του, την ίδια στιγμή θα έχω απαρνηθεί τη δημοκρατία, βασικό συστατικό της οποίας είναι η συλλογική απόφαση, άρα και η συλλογική ευθύνη.
Άραγε αναρωτήθηκες ποτέ γιατί η λέξη "Λαϊκισμός" περιέχει το συνθετικό Λαός;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι το αποτέλεσμα αυτής της έννοιας ως μοχλό, που χρησιμοποιείται από λαοπλάνους προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ρεύμα. Η δημιουργία αυτού του ρεύματος, επαφίεται προφανώς σε εργαλεία όπως: εύπεπτα σχόλια, ειρωνεία των μετριοπαθών, χρηματισμό, υποσχέσεις για ψεύτικους παραδείσους και βουνά από πιλάφι -όπως έγραψε ένας φίλος στο blog πριν λίγες μέρες.
Δε μπορείς να περιμένεις από όλους τους πολίτες μιας χώρας να είναι ενημερωμένοι, αντικειμενικοί, να βλέπουν μακριά. Ιδαίτερα σε μια χώρα, της οποίας σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος χαρακτηρίζεται από κακομαθημένους, ημιμαθείς, χοντροκομμένους πολίτες που τα γνωρίζουν όλα και δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Αυτός, είναι ο λαός που έχει ανάγκη ανθρώπους να του δείξουν το δρόμο και όχι να πιουν το αίμα της ανεπάρκειάς του.
Δε μπορείς να περιμένεις από ένα μωρό να αποφασίσει τι φάρμακο χρειάζεται για να γίνει καλά. Ούτε το ρωτάς αν προτιμάει σιρόπι ή χυμό φράουλας για να του περάσει ο βήχας.
Όλοι αυτοί που -δυστυχώς- ξεπήδησαν από τη μήτρα της κοινωνίας μας και έγιναν πολιτικοί προκειμένου να βοηθήσουν τη χώρα, φέρουν τη βασική ευθύνη για την κατάσταση σήμερα. Όχι ο ακαλλιέργητος της "διπλανής πόρτας".
Κι επειδή δεν μπορούμε να περιμένουμε τους "Λ" από το Σείριο, η μόνη ελπίδα είναι κάτι συγκλονιστικό να γκρεμίσει όλο το οικοδόμημα που λέγεται "διαχείριση πολιτικής εξουσίας" και να αναδείξει τους ικανούς ηγήτορες - αν υπάρχουν αναμεσά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάθε περίπτωση χρειάζεται χρόνος ώστε το καθοδικό σπιράλ στο οποίο βρισκόμαστε να αλλάξει φορά. Να προκύψει μια γενιά λίγο καλύτερη, απ'την οποία θα αναδειχθούν αξιότεροι πολιτικοί, που θα φτιάξουν μια καλύτερη κοινωνία κ.ο.κ.
Για να φτάσουμε σε ένα εκλογικό σώμα υπεύθυνο, με γνώση, κριτική σκέψη και συνείδηση του ρόλου του, θα πρέπει να περάσουμε από καίριες, ουσιώδεις, επίπονες και χρονοβόρες κοινωνικές διεργασίες. Όσο αυτό δε συμβαίνει θα βαυκαλιζόμαστε συλλογικά με τις φενάκες του "κυρίαρχου λαού" και της "δημοκρατίας".
"Δε μπορείς να περιμένεις από ένα μωρό να αποφασίσει τι φάρμακο χρειάζεται για να γίνει καλά. Ούτε το ρωτάς αν προτιμάει σιρόπι ή χυμό φράουλας για να του περάσει ο βήχας."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο μωρό δεν φέρεσαι δημοκρατικά - στην κοινωνία οφείλεις να το κάνεις, ακόμα και αν η επιλογή είναι αυτοκαταστροφική. Ακόμα και το σύνολο από "κακομαθημένους, ημιμαθείς, χοντροκομμένους πολίτες που τα γνωρίζουν όλα και δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους" έχει δικαίωμα να αυτοκτονήσει στη Δημοκρατία.
Η άλλη επιλογή είναι ο "γύψος".
Έστω ότι στερούμε το διακίωμα ψήφου σε όλους τους "κακομαθημένους, ημιμαθείς, χοντροκομμένους πολίτες που τα γνωρίζουν όλα και δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους" αλλά και στους ... γυψαδόρους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις εκλογές καλείται ένα ολιγάριθμο εκλογικό σώμα αρίστων να ψηφίσει, να επιλέξει τους ικανούς και μή διεφθαρμένους.
Εκτός από το γύψο, ποιά επιλογή υπάρχει για το σώμα των αρίστων?
Εκτιμώ ότι το μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που δεν ψηφίζουν, αλλά και το επίσης μεγάλο ποσοστό αυτών που δίνουν τη λεγόμενη "ψήφο αντίδρασης" νοιώθει ότι έχει εγκαθιδρυθεί ένα καθεστώς το οποίο έχει διαβρώσει όλο το πολιτικό σύστημα, αλλοτριώνει όσους εμπλέκονται σε αυτό, έχει αλλοιώσει τους θεσμούς, ασκεί -διαχρονικά- την εξουσία με τρόπο που να το ισχυροποιεί αλλά και να διασφαλίζει την επιβίωσή του στο διηνεκές.
Σίγουρα για να φτάσουμε μέχρι εδώ συνέδραμαν πολλοί παράγοντες. Και φυσικά οι πολίτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Όμως η συλλογικότητα της ευθύνης δε σημαίνει ότι η ευθύνη αυτή ισομερίζεται.
Ποτέ η πλειοψηφία των πολιτών δεν επέλεξε βουλευτές για να είναι διεφθαρμένοι ή για να ασκήσουν πολιτική χωρίς ήθος. Ποτέ κυβέρνηση δεν εφάρμοσε όσα προεκλογικά εξήγγειλε και για τα οποία ψηφίστηκε.
Και όπως η ευθύνη των εκλεγμένων είναι μεγαλύτερη από την ευθύνη των εκλεκτόρων τους, έτσι και η ευθύνη των άριστων πολιτών, της "πνευματικής ελίτ", είναι μεγαλύτερη από αυτή των "κακομαθημένων, ημιμαθών, χοντροκομμένων πολιτών". Γιατί δεν προσπάθησε ή -έστω- δεν κατάφερε να τους κάνει καλύτερους πολίτες.